- bonitas
- bŏnĭtās, ātis, f.
[st2]1 [-] bonté, bonne qualité (d'une chose).
[st2]2 [-] loyauté, honnêteté, droiture.
[st2]3 [-] bonté du coeur, bienveillance, tendresse, bienfaisance.
- bonitas agrorum, Caes. : la bonté des terres.
- bonitas gemmarum, Plin. : valeur des pierres.
- bonitas vini, Plin. : qualité du vin.
- bonitas vocis, Cic. : beauté de la voix.
- bonitas oratoris, Quint. : probité de l'orateur.
- deorum bonitate uti, Cic. : profiter de la bonté des dieux.
- divina bonitas erga hommes : la bienfaisance de Dieu à l’égard des hommes.
- bonitas ingenii : le bon naturel.
* * *bŏnĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] bonté, bonne qualité (d'une chose). [st2]2 [-] loyauté, honnêteté, droiture. [st2]3 [-] bonté du coeur, bienveillance, tendresse, bienfaisance. - bonitas agrorum, Caes. : la bonté des terres. - bonitas gemmarum, Plin. : valeur des pierres. - bonitas vini, Plin. : qualité du vin. - bonitas vocis, Cic. : beauté de la voix. - bonitas oratoris, Quint. : probité de l'orateur. - deorum bonitate uti, Cic. : profiter de la bonté des dieux. - divina bonitas erga hommes : la bienfaisance de Dieu à l’égard des hommes. - bonitas ingenii : le bon naturel.* * *Bonitas, pen. corr. bonitatis, Cic. Bonté.\Agrorum bonitas. Cic. Fertilité.\Causae bonitas. Cic. Le bon droict.\Naturae bonitas. Cic. Naturelle bonté, Bonne nature.\Bonitas soli. Quintil. Fertilité de la terre.\Affluere bonitate. Cic. Abonder en bonté, Estre trop bon, et trop liberal.\Amittere aliquid bonitate. Ci. Perdre par sa bonté et liberalité.\Ad bonitatem proficere. Plin. Devenir meilleur.
Dictionarium latinogallicum. 1552.